Zijn huis aan de vroegere Diezerweg 22-1 is afgebroken en de huidige locatie is na kadastraal onderzoek bepaald. Achternicht Sophia Schönher vertelde dat de onthulling van de Stolperstein de afsluiting vormde van een lange zoektocht. 

Foto's: Anneke van der Wurff

Maurits Vecht was de broer van Jacob Hartog Vecht, die op 36-jarige leeftijd in 1933 in Soerabaja (Indonesië) overleed. Een van zijn dochters, Ina Jacoba Vecht, begon in 1958 direct na aankomst in Nederland vanuit Indonesië een zoektocht naar Maurits. Ze kende hem enkel van een grote familiefoto die in de woonkamer hing. Het gevoel van verbondenheid was sterk en ze was vastberaden Maurits te vinden. Ze ondernam vele reizen naar Israël, in de hoop een teken te vinden. Het mocht helaas niet zo zijn. Pas vele jaren later vernam mijn tante dat Maurits was vergast in Auschwitz. Dat was het einde van haar zoektocht. Totdat we vernamen van de Stolpersteine. Nu hebben mijn tante, mijn zus Sonja en ik alsnog afscheid kunnen nemen van Maurits Vecht in warm bijzijn van vele belangstellenden verbonden aan de Stichting Zwolse Stolpersteine.  

Lees hier het afscheidsgedicht ‘De verbinding blijft’. 

Vervolgens kwamen we bijeen voor de Kuyerhuislaan 6, de laatste woonplaats van huisarts Lion Gerzinus Lezer, zijn echtgenote Henriette Lezer-Fischel en hun zoons Coenraad en Alfred Lezer.  

Foto's: Ineke Walrave

Als eerste sprak Ruut Hoogendoorn, zoon van de arts die na het Berufsverbot voor Joodse ambtenaren in mei 1941 de praktijk van Lion Lezer als gemeente-arts van Wijhe overnam. Volgens afspraak tijdelijk, tot na de oorlog….. Lezer fungeerde sindsdien als arts van het Joodse ziekenhuisje in de Zwolse Voorstraat 41 en als huisarts voor de almaar slinkende Zwolse Joodse gemeenschap, totdat ook de laatste Joodse Zwollenaren in april 1943 werden gedeporteerd. Onder hen ook het gezin Lezer. Pogingen vanuit de familie Hoogendoorn de Lezers tot onderduik te bewegen waren vergeefs. Deze gebeurtenissen hebben blijvend een schaduw geworpen over het leven van meerdere generaties Hoogendoorn. Er zijn van die dingen in je leven die je altijd blijft meenemen, sommige zaken kun je niet van je afzetten. 

Lees hier de toespraak van Ruut Hoogendoorn. 

Vervolgens nam Wim Coster het woord. Hij beschreef de lotgevallen van het gezin Lezer in een afzonderlijk hoofdstuk in zijn boek over de geschiedenis van Zwollerkerspel, getiteld ‘Van Zalné naar Sobibor'. Het is hier integraal opgenomen.  

Wim Coster, Zwollerkerspel. Een gordel van blauw en groen rondom de stad (Waanders 2017) pp. 174-175. 

Na een muzikale herdenking door Greet Bakker zijn de Stolpersteine onthuld door Ruut Hoogendoorn en Jules ten Berge namens de Zwolse huisartsen. De Stolpersteine liggen aan de voet van het hek waarop Coenraad en Alfred Lezer in 1941 of ’42 zijn gefotografeerd.  

Vanuit de Joodse gemeente Zwolle heeft Jaap Cyclik het Kaddiesj gezegd voor deze vijf slachtoffers van de Holocaust.